از انقلاب ژاوی تا کودتای یحیی(علیه خودش)

از بارسا شروع می کنم تا به پرسپولیس برسم. دو تیم با وضعیتی کاملا متفاوت ازهم. یکی در اسپانیا با کومان تا خط پایان رفت و عملا در میانه فصل قید جام را زد، دیگری در لیگ ایران شانس اصلی جام بود اما حالا …
مربی موثر است. بیش از آنکه ما می بینیم و حس می کنیم. فراتر از آنچه حتی تصور می کنیم. بازیکنانی مثل دمبله، ترشتگن، آراخوئو و لوک دی یونگ را در زمان کومان با وضعیت فعلی قیاس کنید. تعجب نکنید این معجزه مربی است که نخست  با اعتماد روی ذهن بازیکنانش اثر می گذارد سپس کار به امورفنی می رسد. تصور کنید در زمان کومان، بارسا از لوانته عقب می افتاد. داور سه بار به ضررش پنالتی می گرفت. لوک دی یونگ مدت ها هو می شد. اما حالا یک کاردان در راس کار است و حتی رئالی ها هم از دیدن این حجم تغییر لذت می برند.هر کس به شما آدرس غلط بدهد مقصرخودتان هستید که باور می کنید.شاید یک گلرخوب نقش 60 درصدی در موفقیت یک مجموعه داشته باشد اما من می گویم نقش سرمربی 200 درصد است.